วันนี้มาต่อกันด้วยเรื่องของ Harry Potter ค่ะ
ตอนนี้ Harry Potter and the deathly hallows ตอน 7.2ใกล้จะเข้าโรงมาแล้ว
หลังจากที่ทิ้งระยะเวลาจากตอนแรกไปนานพอสมควร หลายคนที่ไม่เคยติดตาม
หรือดูบ้างไม่ดูบ้าง พอมาดูตอนใกล้จบแล้วชอบบ่นว่าหนังดูไม่รู้เรื่อง ทุกที (ได้ยินมาบ่อยๆ)
อยากจะบอกว่าถ้าอยากดูรู้เรื่อง สนุก ก็ให้กลับไปย้อนดูภาค 1-6 และ 7.1 ให้เรียบร้อยก่อน
แล้วค่อยมาบ่นว่าหนังดูไม่รู้เรื่อง หรือใครที่ดูหนังแล้วยังติดใจส่วนไหน
ให้ซื้อหนังสือมาอ่านได้เลย รับรองว่าได้อรรถรสกว่าดูหนังเยอะเลยค่ะ เพราะแน่นอน
ว่าผู้สร้างคงไม่สามารถสร้างหนังที่มีความยาวได้อย่างในหนังสือแน่
(แต่ถึงแม้จะตัดรายละเอียดบางส่วนไปก็ทำได้ดี ซึ่งต่างจากเพอร์ซีย์ แจ็กสัน
 ที่โดยส่วนตัวแล้วไม่่ประทับใจกับหนังที่ทำออกมาเท่าไหร่เพราะได้อ่านหนังสือ
ก่อนหน้านี้แล้ว)
แต่ขอบอกว่าถ้าได้อ่านหนังสือเรื่องนี้แล้วถึงกับวางไม่ลงกันเลยทีเดียวค่ะ
เพราะเอมเองอ่านเล่มนึงก็ไม่เกิน 2 วันก็จบแล้ว นึกแล้วก็ไม่อยากให้จบเลย
ผู้เขียนสร้างโครงเรื่องไว้ได้ดีมาก อ่านแล้วมีความผูกพันธ์ไปกับตัวละคร
และปมหรือข้อสงสัยต่างๆในแต่ละภาคจะมีความเกี่ยวข้องและเชื่อมโยงกัน
อย่างน่าทึ่ง  รวมไปถึงจินตนาการถึงบุคลิกลักษณะของตัวละครแต่ละตัว
ที่ต้องชื่นชม เจ เค ว่าทำได้ดีมาก (อ่านแล้วจะสามารถจินตนาการถึงหน้าตา
ของตัวละครนั้นๆได้ โดยไม่ต้องรอดูหนัง)
สรุปแล้วแนะนำให้อ่านค่้ะ เชื่อว่าใครที่มีโอกาสได้สัมผัสเรื่องราวที่น่าประทับใจ
นี้แล้ว ต้องชอบทุกคนแน่ค่ะ

เมื่อความซวยมาเยือน หรือเพราะความเลวของคน

ไม่ได้เข้ามาอัพเดท บล็อคซะนาน หลังจากที่มัวแต่ยุ่งกับภารกิจต่างๆนาๆ
วันนี้พอมีเวลาเลยเข้ามาอัพข่าวสารซะหน่อย เนื่องด้วยเอมเพิ่งเปิดร้านขายของ
ผ่านเว็บไซต์ และก็มีลูกค้าสั่งของเข้ามา
 และวันนั้นตอนพักเที่ยงของการทำงานหลักที่ออฟฟิศ เลยกลับไปเอาของที่จะส่งให้ลูกค้า
ซึ่งแพ็คใส่ซองเรียบร้อยแล้ว พอไปถึงที่เคาน์เตอร์ไปรษณีย์ปรากฏว่าเขาพัก 1 ชั่วโมง
เลยขี้เกียจรอก็เลยนั่งรถกลับมาออฟฟิศและมาแวะร้านเย็บผ้า  เพื่อเอากางเกงที่ตัวเองซื้อ
มาแก้เพราะว่ามันหลวมไป ด้วยความที่ร้านแคบและหน้าร้านก็มีโต๊ะตัวหนึ่งวางอยู่
เอมจึงวางซองของที่จะส่งให้ลูกค้าไว้บนโต๊ะ แล้วตัวเองก็หันหน้าไปคุยกับช่าง
ว่าจะตัดกางเกงออกแค่ไหน ยังไง พอคุยเสร็จหันมาจะหยิบซองของเพื่อกลับไปออฟฟิศ
  ปรากฏว่าของหายไป
พี่เจ้าของร้านก็ช่วยหาในร้านด้วย เผื่อเราลืมวางผิดที่ แต่ก็ไม่เจอเพราะถ้ามั่นหล่น
ลงจากโต๊ะ มันก็ควรจะอยู่บริเวณโต๊ะนั้นเพราะของมันก็มีน้ำหนักของมัน
และตอนนั้นก็ไม่ได้มีลมอะไรมาพัดให้มันปลิวไปได้ขนาดนั้น เค้าเลยตะโกนถาม
ร้านขายของ ที่อยู่ถัดไปอีกหน่อยว่า
"เห็นซองสีน้ำตาลมั้ย"
เค้าบอกว่าเห็นเด็กผู้ชายเตะซองสีน้ำตาลผ่านหน้าร้านเค้าไป
ทีนี้ล่ะใจหายเลยรู้สึกว่าความซวยมาเยือนแล้ว
เอมจึงตามไปถามที่วินมอไซค์ ที่เลยไปอีกหน่อย เขาก็บอกว่าเห็นมันเตะซองของ
 ถ้ามถนนไปอีกฝั่งก็วิ่งตามไปอีก เจอวินอีกคนก็ถามเขาบอกว่าเห็นเด็กผู้ชาย 3-4 คน
เดินเตะซองมาแล้วมันก็ข้ามสะพานลอยไปอีกฝั่งแล้ว และแล้วสายตาเราก็เหลือบไปเห็น
พลาสติกกันกระแทกในซองตกอยู่ริมถนนด้านซ้ายมือ พอหันมาทางขวาก็เจอซองสีน้ำตาล
ที่จ่าหน้าถึงลูกค้าที่เราจะส่งของให้เขา อยู่ในสภาพที่ถูกฉีกขาดและแน่นอน
ของข้างในหายไปแล้ว 
ตอนนั้นโมโหมากเลือดขึ้นหน้าเลย แบบว่าเจ็บใจมาก ไอ้เด็กเวรพวกนี้ถ้าตามไปเจอ
จะเอามันให้หนักเลย  นิสัยเลวจริงๆ ต้องบอกว่ามันเป็นระยะเวลาแค่แป๊บเดียวเท่านั้น
ที่เราหันไปคุยกับแม่ค้า  แต่พอหันมาของเราหายไปเลย สรุป ไม่มีของส่งให้ลูกค้า
 ตัวเองก็เพิ่งเปิดร้านเสียความน่าเชื่อถืออีก อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร
ถ้ากูรู้ว่าพวกมึงเป็นใครกูเอาเรื่องแน่ไอ้หัวขโมย เลวแต่เด็กเลย
 ค่าของอ่ะไม่เท่าไหร่แต่เจ็บใจนี่สิ กุยอมมะด้ายยยยยยย

สรุปว่าผีหลอกหรือแผ่นดินไหว??

ในค่ำคืนอันเงียบสงบ ภายในห้องพักที่เงียบสงัดเพราะห้องนี้ไม่มีทีวีหรือ
เครื่องเสียงใดๆทั้งสิ้น ด้วยความที่เธอเพิ่งจะย้ายเข้ามาอยู่หอนี้ไม่ถึงอาทิตย์
ดังนั้นจะมีก็แต่หญิงสาวเจ้าของห้องเพียงคนเดียวเท่านั้น !!
เธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงเงียบๆคนเดียว อย่างเพลิน เพลิน
แต่แล้ว......อยู่ๆเตียงที่เธอกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่นั้นก็สั่นไหวๆ
เหมือนมีใครมาเขย่า ด้วยความตกใจเธอจึงนั่งตั้งสติ แล้วก็...สั่นๆๆ
เฮ้ย! เกิดไรขึ้นเนี่ยหรือว่าแผ่นดินไหวหว่าหรือว่า ผีหลอก! คงไม่หรอกน่า
สงสัยแผ่นดินไหวมากกว่า เธอคิดกับตัวเองแล้วก็ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้
จนกระทั่งเข้านอน
และแล้ววันรุ่งขึ้นตอนเย็นๆเธอจึงมีโอกาสไปถามพี่ยามที่หอว่า
 "พี่เมื่อคืนแผ่นดินไหวเหรอคะ"
พี่ยามบอก "ปล่าวนี่ครับ"
อ่าวกำแล้วสิ ถ้าแผ่นดินไม่ไหวก็แสดงว่า...................
"แล้วทำไมเตียงห้องหนูมันสั่นๆไหวๆยังกะแผ่นดินไหวแน่ะ "
เธอถามไปเผื่อจะได้รับคำตอบที่กระจ่างกว่านี้
  "อ๋อ สงสัยรถผ่านน่ะครับ"
แล้วพี่อีกคนที่นั่งอยู่ด้วยกันก็บอกว่า
 "ถ้าพวกรถยนต์หรือรถคันใหญ่ๆหน่อยขับผ่านมาตึกมันก็จะสะเทือนๆ
อย่างงี้แหละครับ ตอนแรกผมก็นึกว่าแผ่นดินไหวเหมือนกัน
แต่หลังๆลองสังเกตดูมันก็เป็นอย่างที่บอกทุกครั้งอ่ะครับ จนตอนนี้ผมชินละ"
ห๊ะ แค่รถผ่านเนี่ยนะทำให้ตึกสะเทือนอย่างงั้นเลยเรอะ เฮ้อ
แต่ก็ยังดีที่ไม่ใช่ผีหลอก หุหุ ถ้าเป็นอย่างนั้นคงต้องย้ายหอด่วนนนนน
แต่ว่าแล้วนี่ถ้าแผ่นดินไหวขึ้นมาจริงๆตึกมันจะไม่ถล่มลงมา
เลยเหรอคะพี่ เฮ้ออออ T_T

Harry Potter Part I

เหตุเกิดจากการที่มีคนมาถามเอมว่า Harry Potter and the deathly hallows เนี่ยเรื่องมันเป็นยังไง ทีนี้ก็เลยได้โอกาสเมาท์กระจายจนคนฟังหูชาเลยล่ะค่ะ 555 (ถามใครไม่ถามดันมาถามสาวกแฮรี่ ) ว่าแล้วก็เลยอดคิดถึงบรรยากาศของโรงเรียนเวทย์มนต์ที่ชื่อว่า Hogwarts ไม่ได้ (ทำยังกะเคยเรียนที่นั่นงั้นแหละ อิอิ) แต่ลึกๆก็หวังว่ามันจะมีจริงเพราะถ้าจริงคงเป็นอะไรที่สุดยอดๆๆๆ เอาเป็นว่าวันนี้เรามารู้จักคาถาที่ใช้บ่อยๆในเรื่อง Harry Potter กันดีกว่าเริ่มจาก

คาถา ริดดิคูลัส คาถาไล่บ็อกการ์ต คาถานี้ต้องการพลังจิตที่เข้มแข็งช่วยการจัดการกับบ็อกการต์ให้อยู่หมัดก็คือเสียงหัวเราะ สิ่งที่ต้องทำ

ก็คือพยายามบังคับให้มันอยู่ในร่างที่เห็นแล้วตลก หลายคนอาจสงสัยว่าบ็อกการ์ตคืออะไร จริงๆแล้วไม่มีใครเคยเห็นว่า รูปร่างหน้าตาของบ็อกการ์ตเป็นยังไง แม้แต่ลูปินที่เคยจับบ็อกการ์ตมาสอนนักเรียนก็ยังไม่เคยเห็นว่ามันหน้าตาเป็นยังไง

แต่ว่าเมื่อใดที่มันมองเห็นเรา มันก็จะกลายร่างเป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุดในชีวิต อย่างเช่นแฮรี่เห็นบ็อกการ์ตกลายเป็นผู้คุมวิญญาณนั่นเองจ๊า

คาถา อิมเปริโอ คาถาสะกดใจ คาถานี้ควบคุมผู้ถูกสาปให้ทำตามที่เราต้องการได้ ถือเป็นหนึ่งในคำสาปโทษผิดสถานเดียว

คาถา เอ็นกอร์จิโอ คาถาเสกให้ตัวพอง คงจำกันได้นะคะว่าครั้งหนึ่งแฮรี่เคยเสกคาถานี้ใส่พี่สาวของลุงเวอร์นอนให้ตัวพองจนลอยไปไหน

ต่อไหนมาแล้วแต่ก็สะใจดี 5555 (เอาไว้เสกพวกที่พูดมากๆให้ลอยหายไปเรยยยดีมั้ย อิอิ)

คาถา แอ๊กซีโอ คาถาเรียกของ เอ!แต่อันนี้ไม่แน่ใจว่าจะเรียกของที่หาไม่เจอให้กลับมาหาเราได้มั้ยน๊า

คาถา สตูเปฟาย คาถาสะกดนิ่ง เป็นคาถาที่เมื่อเสกจะเกิดลำแสงสีแดงเพลิงพุ่งออกมาจากปลายไม้กายสิทธิ์ ทำให้ผู้ที่โดนคาถานี้สะกดนิ่งขยับไปไหนไม่ได้


คาถา เอกซ์เปกโต พาโตรนุม คาถาเสกผู้พิทักษ์ อันนี้เป็นคาถาในขั้นสูง เป็นผู้พิทักษ์ที่ต่อต้านผู้คุมวิญญาณ ทำหน้าที่เหมือนกับโล่คุ้มกัน

จากผู้คุมวิญญาณ ซึ่งผู้พิทักษ์ของแฮรี่เป็นกวางหนุ่มสีน้ำเงินซึ่งก็จะพุ่งออกมาจากไม้กายสิทธิ์เวลาที่เสกค่ะ

คาถา โซโนรัส คาถาขยายเสียง อันนี้ถ้าใครดูหนังจะจำได้ว่า ดัมเบิลดอร์ จะใช้ตอนพูดกับบรรดานักเรียนในฮอกวอร์ตในตอนที่อยู่ในห้องประชุม เพื่อให้นักเรียนได้ยินทั่วถึงกันทุกคน มีคาถานี้ก็ไม่ต้องใช้เครื่องขยายเสียงแล้ว

คาถา ครูซิโอ คำสาปกรีดแทง แค่ชื่อก็น่ากลัวแล้ว คาถานี้จะทำให้เจ็บปวดเหมือนมีอะไรมากรีดแทงโดยไม่ต้องใช้อาวุธเลย โดยที่ครั้งหนึ่งเบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ ลูกน้องของลอร์ดโวลเดอมอร์ซึ่งเป็นผู้เสพความตายได้ทรมานพ่อแม่ของเนวิลล์ ลองบัตท่อมด้วยคำสาปกรีดแทงจนทำให้ทั้งคู่เสียสติและต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเซนต์มังโกจนถึงทุกวันนี้

วันนี้ พอแค่นี้ก่อนดีกว่าเพราะว่ามีมากมายหลายสิบคาถาเดี๋ยวจะจำกันไม่หมด อิอิ เอาเป็นว่าคราวหน้าเอมจะมาพูดถึงเรื่องราวของฮอร์คลักซ์

ว่ามันคืออะไรจะได้หายสงสัยกันซะที (เอ หรือว่าเราสงสัยคนเดียวหว่า @@) ใครที่สนใจและมีเรื่องอยากเล่าเกี่ยวกับ Harry Potter ก็เข้ามาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ

มหัศจรรย์แห่งรัก

      
เรื่องของเรื่องก็คือวันก่อนเปิดดูทีวี แล้วบังเอิญไปเจอรายการนึงเข้า รู้สึกสะดุดใจจนต้องหยุดดู
พอไปสืบดูจึงรู้ว่าเป็นรายการ "ครอบครัวเดียวกัน" มีคุณหมวย อริศรา เป็นพิธีกร ออกอากาศทางช่องไทย พีบีเอส
 ตอนที่เราดูวันนั้นเป็นชื่อตอน "มหัศจรรย์แห่งรัก" ในตอนที่เราดูนั้นเป็นอะไรที่ซึ้งมากจนพิธีกรยังต้องร้องไห้แุถมคนดูอย่างเราก็แอบน้ำตาไหลเหมือนกัน อิอิ รู้สึกได้เลยว่าพี่เค้าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด (ในโลกก็ว่าได้) แต่เพราะอะไรนั้นต้องไปดูรายการย้อนหลังเอง เพราะถึงเล่าไปก็คงไม่ได้อรรถรสอยู่ดี T_T
แล้วอีกอย่างก็คือเพลงประกอบที่เข้ากันกับเนื้อหาในตอนนั้นมาก จึงต้องทำตัวเป็น มิสซิสกูเกิ้ล (พี่ที่ทำงานชอบเรียกเวลาจะให้เราหาข้อมูลให้ ^^) วันนี้ก็เลยเอาเนื้อเพลงที่ว่ามาฝากกันค่ะ
เนื้อหาดี+เสียงเพราะๆของพี่นภ ฟังแล้วโดนเลยค่ะ อิอิ

>> เพื่อเธอ : นภ พรชำนิ

รู้ตัวหรือเปล่า เธอทำอะไรให้ชีวิต ของฉัน
มากมายเท่าไร ที่ได้จากการที่มีเธออยู่ข้างกัน
* เป็นความอบอุ่นในหัวใจ เป็นความยิ่งใหญ่ของ ทุกวัน
เป็นจุดมุ่งหมาย และเรี่ยวแรงใจอันสำคัญ
** เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ
ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป
รู้สึกหรือเปล่า เธอเติมอะไรให้วันคืน เหล่านั้น
เนิ่นนานเท่าไร ได้สุขจากการที่มีเธออยู่ใกล้กัน
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ขอเพียงยังมีเธอเดินเคียงข้างฉัน
ขอเพียงยังมีเราอยู่ด้วยกัน ฉันก็สุขใจ

แนะนำว่าถ้าได้ดูรายการครอบครัวเดียวกัน ตอน มหัศจรรย์แห่งรัก แล้วจะได้อรรถรสในการฟังมากยิ่งขึ้นค่ะ

ปล.ฟังแล้วได้ฟีลทุกที

Bloggers first time in life

วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร หรือว่าช่วงนี้ฝนตกหนักรึปล่าว เพราะอยู่ๆเอมก็อยากจะทำบล็อคขึ้นมาซะงั้น
อันที่จริงก็อยากทำมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่มีโอกาสซักกะที พอมาวันนี้ไม่ไหวรอแล้วก็เลยมานั่งเขียน
นั่งแต่งบล็อคแบบปัจจุบันทันด่วน เอาซะคนใกล้ตัวงงเป็นไก่ตาแตกเลยทีเีดียว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ที่จริงก็ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกอะไรสำหรับเอมเลย เพราะปกติก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว คือคิดอะไรได้
ก็จะทำเดี๋ยวนั้นเลย (แบบว่าวัยรุ่นใจร้อนอ่ะ เหอๆ)  แต่ก็นั่นแหละเพราะเป็นคนชอบคิดเร็ว ทำเร็ว
แล้วก็ลืมเร็วเหมือนกัน มันทำให้ต้องมานั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เคยมั้ยที่บางทีคุณเจอเรื่องราวน่าประทับใจหรือแม้แต่เรื่องที่ทำให้หัวเสีย บางทีก็อยากเ่ล่าให้ใครซักคนฟัง ถึงแม้ว่าบางเรื่องจะไม่น่าจดจำ แต่ก็มีอีกหลายเรื่องที่อยากเก็บใส่ความทรงจำไว้ตลอดไป แต่ทำไงได้ล่ะ ก็ชั้นมันคนความจำสั้นนี่นา ทีนี้จะทำไงล่ะ เฉลย! ก็ทำบล็อคไง จะได้เล่าสู่กันฟัง ได้บันทึกไว้เป็น Memory
แล้วมันจะแปลกตรงไหนที่คนอย่างช้านนนจะมีบล็อคกะชาวบ้านชาวช่องเค้ามั่ง ทีนี้แหละได้เมาท์จน
น้ำหมากกระจายแน่ 5555  แต่ว่าบล็อคนี้ก็ไม่ได้มีแต่เมาท์เรื่องไร้สาระไปวันๆนะจ๊ะ เพราะว่าเอมก็เป็นคน
มีสาระเป็นกะเค้าเหมือนกัน เอาเป็นว่าอยากให้คนที่เข้ามาเจอบล็อคนี้ได้ลองติดตามอ่าน แล้วก็ Comment
กันได้นะ แอบหวังไว้นิดๆเผื่อว่าวันหน้าจะได้มีโอกาสเป็นนักเขียนกะเค้าบ้าง อิอิ (หวังมากไปป่าวหว่า **)
แล้วก็พอก่อนกะบทความอันแรก เดี๋ยวจะไร้สาระไปอีกมากมาย อิอิ : ซาโยนาราาาาาาา