Harry Potter Part I

เหตุเกิดจากการที่มีคนมาถามเอมว่า Harry Potter and the deathly hallows เนี่ยเรื่องมันเป็นยังไง ทีนี้ก็เลยได้โอกาสเมาท์กระจายจนคนฟังหูชาเลยล่ะค่ะ 555 (ถามใครไม่ถามดันมาถามสาวกแฮรี่ ) ว่าแล้วก็เลยอดคิดถึงบรรยากาศของโรงเรียนเวทย์มนต์ที่ชื่อว่า Hogwarts ไม่ได้ (ทำยังกะเคยเรียนที่นั่นงั้นแหละ อิอิ) แต่ลึกๆก็หวังว่ามันจะมีจริงเพราะถ้าจริงคงเป็นอะไรที่สุดยอดๆๆๆ เอาเป็นว่าวันนี้เรามารู้จักคาถาที่ใช้บ่อยๆในเรื่อง Harry Potter กันดีกว่าเริ่มจาก

คาถา ริดดิคูลัส คาถาไล่บ็อกการ์ต คาถานี้ต้องการพลังจิตที่เข้มแข็งช่วยการจัดการกับบ็อกการต์ให้อยู่หมัดก็คือเสียงหัวเราะ สิ่งที่ต้องทำ

ก็คือพยายามบังคับให้มันอยู่ในร่างที่เห็นแล้วตลก หลายคนอาจสงสัยว่าบ็อกการ์ตคืออะไร จริงๆแล้วไม่มีใครเคยเห็นว่า รูปร่างหน้าตาของบ็อกการ์ตเป็นยังไง แม้แต่ลูปินที่เคยจับบ็อกการ์ตมาสอนนักเรียนก็ยังไม่เคยเห็นว่ามันหน้าตาเป็นยังไง

แต่ว่าเมื่อใดที่มันมองเห็นเรา มันก็จะกลายร่างเป็นสิ่งที่เรากลัวที่สุดในชีวิต อย่างเช่นแฮรี่เห็นบ็อกการ์ตกลายเป็นผู้คุมวิญญาณนั่นเองจ๊า

คาถา อิมเปริโอ คาถาสะกดใจ คาถานี้ควบคุมผู้ถูกสาปให้ทำตามที่เราต้องการได้ ถือเป็นหนึ่งในคำสาปโทษผิดสถานเดียว

คาถา เอ็นกอร์จิโอ คาถาเสกให้ตัวพอง คงจำกันได้นะคะว่าครั้งหนึ่งแฮรี่เคยเสกคาถานี้ใส่พี่สาวของลุงเวอร์นอนให้ตัวพองจนลอยไปไหน

ต่อไหนมาแล้วแต่ก็สะใจดี 5555 (เอาไว้เสกพวกที่พูดมากๆให้ลอยหายไปเรยยยดีมั้ย อิอิ)

คาถา แอ๊กซีโอ คาถาเรียกของ เอ!แต่อันนี้ไม่แน่ใจว่าจะเรียกของที่หาไม่เจอให้กลับมาหาเราได้มั้ยน๊า

คาถา สตูเปฟาย คาถาสะกดนิ่ง เป็นคาถาที่เมื่อเสกจะเกิดลำแสงสีแดงเพลิงพุ่งออกมาจากปลายไม้กายสิทธิ์ ทำให้ผู้ที่โดนคาถานี้สะกดนิ่งขยับไปไหนไม่ได้


คาถา เอกซ์เปกโต พาโตรนุม คาถาเสกผู้พิทักษ์ อันนี้เป็นคาถาในขั้นสูง เป็นผู้พิทักษ์ที่ต่อต้านผู้คุมวิญญาณ ทำหน้าที่เหมือนกับโล่คุ้มกัน

จากผู้คุมวิญญาณ ซึ่งผู้พิทักษ์ของแฮรี่เป็นกวางหนุ่มสีน้ำเงินซึ่งก็จะพุ่งออกมาจากไม้กายสิทธิ์เวลาที่เสกค่ะ

คาถา โซโนรัส คาถาขยายเสียง อันนี้ถ้าใครดูหนังจะจำได้ว่า ดัมเบิลดอร์ จะใช้ตอนพูดกับบรรดานักเรียนในฮอกวอร์ตในตอนที่อยู่ในห้องประชุม เพื่อให้นักเรียนได้ยินทั่วถึงกันทุกคน มีคาถานี้ก็ไม่ต้องใช้เครื่องขยายเสียงแล้ว

คาถา ครูซิโอ คำสาปกรีดแทง แค่ชื่อก็น่ากลัวแล้ว คาถานี้จะทำให้เจ็บปวดเหมือนมีอะไรมากรีดแทงโดยไม่ต้องใช้อาวุธเลย โดยที่ครั้งหนึ่งเบลลาทริกซ์ เลสแตรงจ์ ลูกน้องของลอร์ดโวลเดอมอร์ซึ่งเป็นผู้เสพความตายได้ทรมานพ่อแม่ของเนวิลล์ ลองบัตท่อมด้วยคำสาปกรีดแทงจนทำให้ทั้งคู่เสียสติและต้องรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเซนต์มังโกจนถึงทุกวันนี้

วันนี้ พอแค่นี้ก่อนดีกว่าเพราะว่ามีมากมายหลายสิบคาถาเดี๋ยวจะจำกันไม่หมด อิอิ เอาเป็นว่าคราวหน้าเอมจะมาพูดถึงเรื่องราวของฮอร์คลักซ์

ว่ามันคืออะไรจะได้หายสงสัยกันซะที (เอ หรือว่าเราสงสัยคนเดียวหว่า @@) ใครที่สนใจและมีเรื่องอยากเล่าเกี่ยวกับ Harry Potter ก็เข้ามาพูดคุยกันได้นะจ๊ะ

มหัศจรรย์แห่งรัก

      
เรื่องของเรื่องก็คือวันก่อนเปิดดูทีวี แล้วบังเอิญไปเจอรายการนึงเข้า รู้สึกสะดุดใจจนต้องหยุดดู
พอไปสืบดูจึงรู้ว่าเป็นรายการ "ครอบครัวเดียวกัน" มีคุณหมวย อริศรา เป็นพิธีกร ออกอากาศทางช่องไทย พีบีเอส
 ตอนที่เราดูวันนั้นเป็นชื่อตอน "มหัศจรรย์แห่งรัก" ในตอนที่เราดูนั้นเป็นอะไรที่ซึ้งมากจนพิธีกรยังต้องร้องไห้แุถมคนดูอย่างเราก็แอบน้ำตาไหลเหมือนกัน อิอิ รู้สึกได้เลยว่าพี่เค้าเป็นผู้หญิงที่โชคดีที่สุด (ในโลกก็ว่าได้) แต่เพราะอะไรนั้นต้องไปดูรายการย้อนหลังเอง เพราะถึงเล่าไปก็คงไม่ได้อรรถรสอยู่ดี T_T
แล้วอีกอย่างก็คือเพลงประกอบที่เข้ากันกับเนื้อหาในตอนนั้นมาก จึงต้องทำตัวเป็น มิสซิสกูเกิ้ล (พี่ที่ทำงานชอบเรียกเวลาจะให้เราหาข้อมูลให้ ^^) วันนี้ก็เลยเอาเนื้อเพลงที่ว่ามาฝากกันค่ะ
เนื้อหาดี+เสียงเพราะๆของพี่นภ ฟังแล้วโดนเลยค่ะ อิอิ

>> เพื่อเธอ : นภ พรชำนิ

รู้ตัวหรือเปล่า เธอทำอะไรให้ชีวิต ของฉัน
มากมายเท่าไร ที่ได้จากการที่มีเธออยู่ข้างกัน
* เป็นความอบอุ่นในหัวใจ เป็นความยิ่งใหญ่ของ ทุกวัน
เป็นจุดมุ่งหมาย และเรี่ยวแรงใจอันสำคัญ
** เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน ที่ทำให้ทุกๆวันฉันเดินสู้ต่อ
ต้องล้มแล้วลุกเท่าไรไม่เคยจะท้อ ไม่เคยหวั่นไหว
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ตลอดไป
รู้สึกหรือเปล่า เธอเติมอะไรให้วันคืน เหล่านั้น
เนิ่นนานเท่าไร ได้สุขจากการที่มีเธออยู่ใกล้กัน
ขอเพียงยังมีเธออยู่ด้วยกัน ขอเพียงยังมีเธอเดินเคียงข้างฉัน
ขอเพียงยังมีเราอยู่ด้วยกัน ฉันก็สุขใจ

แนะนำว่าถ้าได้ดูรายการครอบครัวเดียวกัน ตอน มหัศจรรย์แห่งรัก แล้วจะได้อรรถรสในการฟังมากยิ่งขึ้นค่ะ

ปล.ฟังแล้วได้ฟีลทุกที

Bloggers first time in life

วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร หรือว่าช่วงนี้ฝนตกหนักรึปล่าว เพราะอยู่ๆเอมก็อยากจะทำบล็อคขึ้นมาซะงั้น
อันที่จริงก็อยากทำมาตั้งนานแล้ว แต่ก็ไม่มีโอกาสซักกะที พอมาวันนี้ไม่ไหวรอแล้วก็เลยมานั่งเขียน
นั่งแต่งบล็อคแบบปัจจุบันทันด่วน เอาซะคนใกล้ตัวงงเป็นไก่ตาแตกเลยทีเีดียว ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ที่จริงก็ไม่ได้เป็นเรื่องแปลกอะไรสำหรับเอมเลย เพราะปกติก็เป็นคนแบบนี้อยู่แล้ว คือคิดอะไรได้
ก็จะทำเดี๋ยวนั้นเลย (แบบว่าวัยรุ่นใจร้อนอ่ะ เหอๆ)  แต่ก็นั่นแหละเพราะเป็นคนชอบคิดเร็ว ทำเร็ว
แล้วก็ลืมเร็วเหมือนกัน มันทำให้ต้องมานั่งคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เคยมั้ยที่บางทีคุณเจอเรื่องราวน่าประทับใจหรือแม้แต่เรื่องที่ทำให้หัวเสีย บางทีก็อยากเ่ล่าให้ใครซักคนฟัง ถึงแม้ว่าบางเรื่องจะไม่น่าจดจำ แต่ก็มีอีกหลายเรื่องที่อยากเก็บใส่ความทรงจำไว้ตลอดไป แต่ทำไงได้ล่ะ ก็ชั้นมันคนความจำสั้นนี่นา ทีนี้จะทำไงล่ะ เฉลย! ก็ทำบล็อคไง จะได้เล่าสู่กันฟัง ได้บันทึกไว้เป็น Memory
แล้วมันจะแปลกตรงไหนที่คนอย่างช้านนนจะมีบล็อคกะชาวบ้านชาวช่องเค้ามั่ง ทีนี้แหละได้เมาท์จน
น้ำหมากกระจายแน่ 5555  แต่ว่าบล็อคนี้ก็ไม่ได้มีแต่เมาท์เรื่องไร้สาระไปวันๆนะจ๊ะ เพราะว่าเอมก็เป็นคน
มีสาระเป็นกะเค้าเหมือนกัน เอาเป็นว่าอยากให้คนที่เข้ามาเจอบล็อคนี้ได้ลองติดตามอ่าน แล้วก็ Comment
กันได้นะ แอบหวังไว้นิดๆเผื่อว่าวันหน้าจะได้มีโอกาสเป็นนักเขียนกะเค้าบ้าง อิอิ (หวังมากไปป่าวหว่า **)
แล้วก็พอก่อนกะบทความอันแรก เดี๋ยวจะไร้สาระไปอีกมากมาย อิอิ : ซาโยนาราาาาาาา